“In die hart van die aarde”

Wat beteken dit dat Christus, “soos Jona drie dae en drie nagte in die hart van die aarde was”?

Eerstens, Beteken dit dat Jesus vir drie dae en drie nagte begráwe, was, en dan dat Hy ‘presies’ drie dae en drie nagte – “72 ure; nie ’n minuut minder of meer nie” – begrawe was? Dat Hy dus vir langer as die ‘drie dae en drie nagte’ (van Jona), ‘dood’ moes gewees het?

Of beteken dit dat Jesus drie dae en drie nagte ‘dood’ was, en dan dat Hy “in drie dae” – van sáám ‘drie dae en drie nagte’ – ‘gesterwe’ het en die dood ‘gesmaak’, ‘ervaar’ en ‘belééf’ het, om ook binne die bestek van “drie dae” – van sáám ‘drie dae en drie nagte’ – in die dood in óór te gegaan het en binne die bestek van “drie dae” – van sáám ‘drie dae en drie nagte’ – ook uit die dood uit óp te gestaan het?

Want alleen as laasgenoemde die geval was, was dit moontlik dat Jesus “in drie dae”, “die derde dag”, “na twee dae”, letterlik “met die derde dag” en idiomaties “na die derde dag” per definisie “op die derde dag”, kon opgestaan het.

En dan maak dit ’n onmoontlikheid van die leuen dat Christus nadat Hy maar eers op Vrydag gekruisig sou gewees het al op Sondag sou opgestaan het. In kort kom dit hierop aan: Aanvaar ons die Skrif vir wat geskrywe is, of verwerp ons die Skrif soos dit geskrywe staan? En verder kom dit nader daarop neer “om te glo alles wat die profete gespreek het … in al die Skrifte, dié dinge wat op Hom betrekking het.” Lk24:25b en 27b.

Let op wat Lukas daarso sê: “Moes die Christus nie hierdie dinge ly en in sy heerlikheid ingaan nie?” – waarin alreeds vir ons vertel word dat sy ingang in sy lyding, en sy deurgang deur sy lyding en sy uitgang uit sy lyding in ingang in sy heerlikheid in, “van die begin van Moses en al die profete af” al, “gespreek” en “vooruitgespreek / ge-pro-feteer” is. Die profete is nie alleen aankondigers van die Christus nie; hulle is ook segsmanne vir Hom en getuig van Hom, dat alles omtrent Hom gebeur het soos dit moes gebeur het; Hy is die waaragtige Woord van God.

Alreeds dan, net deur na die tydsbepalinge van oudsher en van die onmiddelike by-syn van Christus in sy sterwe en opstanding te kyk, moet ons kan sien dat “In die hart van die aarde” op Jesus in sy sterwe, dood én opstanding, van toepassing móét wees, en op niks anders van toepassing kán wees nie.

Omdat die “drie dae en drie nagte” dan in Christus in sy versoenings en verlossingswerk deur lyding, sterwe en opstanding ‘vervul’ word, is die betekenis van “In die hart van die aarde”, presies dit – Christus die Skrifte en sy versoenings en verlossingswerk deur lyding, sterwe en opstanding vervullende. Dit beteken nie Jesus ‘in die graf’, vir drie dae en drie nagte of 72 ure nie, want daarmee saam sou die hele punt van Jesus se betoog volgens die groter konteks van Mt12:40 juis verlore gegaan het, dat al die Skrifte, Moses and die profete, van Hom getuig, en dat sou iemand nie die Skrifte glo nie, selfs sy eie opstanding uit die dode daardie mens nie sal help om te glo dat Hy die Seun van die Mens en God is nie. Die probleem het nog niks verander nie; jy het met die Skrifte ’n probleem ou maat; nie met die Seun van die Mens nie. Want jou geloof maak Hom nie wat Hy is, die Enige Ek Is —die Self-Synde Self-Wesende nie; maar sou jy die Skrifte geglo het, sou ook sy Godheid vir jou geen probleem gewees het nie.

Vandag nog is die Skrifte die doring in die vlees van elke ongelowige, sonder uitsondering! As dit maar die Swaard van die Woord van God was wat deurdring tot waar dit siel en gees van gewrigte en murg skei en die oorlegginge en gedagtes van die hart beoordeel. Dit wil sê, Het die Woord tog tussen dood en lewe die verskil gemaak; was dit maar oor hoogmoed en waan van die verstand die regter, dan was daar hoop.

“In die hart van die aarde” daarom, is die ingang in en deurgang deur en uitgang uit die dood van Jesus die Christus van God—daarom geglo, is dit vryspraak, bekering en ewige lewe! Matteus 12:40 verder!